مغفول ماندن ارزش های دینی و معارف توحیدی در اشعار به ظاهر آیینی

مهدی آخرتی ضمن نقد اشعار شاعران حاضر گفت: شاعران روحیه لطیفی دارند  ومنتقدین در نقد اشعار آن ها باید دقت کند چراکه هنگام نقد شعر گویی روح شاعر نقد می شود و شاعر گمان شخصیتش که با شعر انس گرفته نقد شده است.
وی ادامه داد: شاعران دوست دارند با اثرشان دیده شوند لذا شعری که برای نقد به منتقد تقدیم می کنند باید به درستی نقد تا شعر پخته شود.
این شاعر آیینی با بیان اینکه نقد مکتوب و حرفه ای مانند متنی خلاقانه است، اظهارکرد: نقد حرفه ای مانند متن خلاقانه به شعر اضافه می شود و شاعر می تواند با بهره گیری از دو متن عصاره ای به دست آورد.
وی در خصوص نقد شعری که در ادامه می خوانیم گفت: شعری روان، خوش موسیقی و دارای کشف مضامین بود و به گونه ای شاعر زبان معاصر را به درستی صرف کرده بود.
آخرتی با بیان اینکه یکی از معضلات شعر آیینی تکراری بودن عبارات خیالی در شعر است، خاطرنشان کرد: صور خیال در شعر آیینی لازم است اما نباید به کرات استفاده شود.
این استاد ادبیات ادامه داد: به کار بردن کلمات قدیمی مانند«رسیدن» در شعر جایز نیست بهتر است از کلماتی مانند«کشیدن» استفاده شود.
وی در خصوص شعر خانم اسدیان گفت: پیوستگی معانی شعر، انسجام و موسیقی کلمات و حسن ختام در شعر بسیار خوب بود.
 

   

معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) گفت: متاسفانه شعر آیینی امروز ما جنبه توصیفی پیدا کرده و به این کاری نداریم که پیامبر اکرم (ص) چه چیزی گفته و برای ابلاغ چه پیام‌های بزرگی مبعوث شده و صرفا صفات فیزیکی پیامبر (ص) و ائمه (ع) را توصیف می‌کنیم.
وی افزود: شعر اصیل آیینی و دینی باید ما را به خودشناسی و خداشناسی دعوت کند.
سیدی ادامه داد: در برخی شعرها ارزش‌های دینی و معارف توحیدی مغفول مانده است و هیچ نکته و حکمت آموزنده‌ای در آن‌ها نیست؛ فقط ظاهرشان دینی است.

عالیه رجبی شعری به حضرت فاطمه زهرا(س) تقدیم کرد:

هزار تکه شد آیینه ی شکسته ی شهر
صدا بلند نشد از دهان بسته ی شهر
گذاشت حادثه، تابوت بی کسی هارا
به روی شانه ی لرزان مرد خسته ی شهر

گرفت راه دمش را هوای خاک آلود
شکست کوه به زیرعبای خاک آلود
پس از مراسم تشییع خویش برمیگشت
به شهر فاجعه با دستهای خاک آلود

سکوت سرد وسراپا بهانه ی غربت
کشاند پای عزا را به خانه ی غربت
وتاقیام قیامت نهان شدآن قبری
که میشود سند محرمانه ی غربت

رمق نداشت و ناباورانه بر میگشت
خراب از غم دفنی شبانه برمیگشت
تمام هستی او زیرخاک بود وخودش
بدون دار و ندارش به خانه برمیگشت

احمد حیدری:
در روضه ها به چشم من افتاده است اشک
این چشم را به عرش فرستاده است اشک

یک قطره اش معادل یک عمر عاشقی است
عین معادله است ولی ساده است اشک

از کاسه دو چشم که لبریز می شود
تر می کند خیال مرا باده است اشک

سیدابوالفضل مبارز:
حرف این قدر که فاطمه دردانه بوده است
این شمع نیمه سوخته پروانه بوده است

حالا به هر دلیل اگر رو گرفته است
یادم نرفته است که ریحانه بوده است

مجتبی ابوالقاسمی:
می رسم از میان آتش و دود
در کنار تو ای بهار کبود

طبع شعرم هوای غم دارد
از تو باید چگونه گفت و سرود