کد مطلب : ۳۴۹۵۷
حجت الاسلام و المسلیمن عبدالحسین پهلوانی
عده‌ای جامعه را رو به حزن سوق داده اند/ غلبه عزا، در مسلمان ایرانی فرهنگ غالب شده است
امام جماعت مسجد جماران «شادی» را یک امر غریزی وجود انسان دانست و گفت: نه کسی حق دارد حزن را منکوب کند و نه شادی را؛ قرآن کریم می فرماید: هر دو حالت، غریزی انسان است و زیرساخت اولیه‌ی خلقت انسان حالت غریزی است.
حجت الاسلام و المسلیمن «عبدالحسین پهلوانی» اظهار کرد: عده‌ای بر اساس دیدگاه شخصی و سلیقه‌ای خود جامعه را رو به حزن سوق داده اند. بعضی علما و عرفا هم گرفتار ذوق شدند؛ ولی ذوق آنها، متن اسلام نیست. این را آیت الله بهشتی هم در کتاب معروفشان که تفریح و شادی از دیدگاه اسلام است، مطرح فرمودند.
وی با اشاره به تاریخ تشیع ادامه داد: ما فقط چهار سال و هشت ماه حکومت حضرت علی(ع) را تجربه کردیم. ائمه‌ی بعدی هم یا در تقیه بودند یا در حاشیه بودند و یا در زندان به سر می بردند و حشر و نشر آنها حشر و نشر غالب با مردم نبود؛ بلکه حشر و نشر محدود بود. حتی در دوران ولایت عهدی، امام هشتم اجازه‌ی حضور و بروز اجتماعی نداشت. حضرت را به بهانه‌ی حفاظت حصر کردند لذا امت اسلام از خلق و خوی معصوم محروم بود. بعد از ۱۴ قرن خداوند لطف کرد و به برکت حضرت امام(ره)، یک حاکمیت اسلامی ایجاد شد. در این شرایط مردم فکر کردند عمل حاکمان، متن اسلام است و به طور ناخودآگاه تقلید و پیروی کردند و متأسفانه بعد از رحلت امام، دهه دهه، تعزیه درست کردند.
او افزود: افزایش عزاداری ها باعث شد ولادت‌های ائمه هم تحت الشعاع بگیرد و حزن و عزا را در مردم غالب کرد؛ در حالی که خود ائمه فرمودند «یفرحون لفرحنا».
باید فرح و شادی متعادل باشد
امام جماعت مسجد جماران گفت: باید فرح و شادی متعادل باشد حتی امام صادق(ع) در دهه ی صفر که رحلت جدشان رسول الله بود فرمود وقتی که ماه صفر رفت «بشرنا بالربیع» ما را بشارت بدهید، سیاهی‌ها را بکنید از عزا بیایید. نگفتند که صبر کنید هفت روز از رحلت رسول خدا که جد ماست بگذرد. به دلیل عملکردهای عده ای، امت اسلامی فکر کردند گسترش عزاداری ها، متن اسلام است.
مسئول مرکز آموزش و اعزام مبلغ نیروی قدس سپاه در محور لبنان، افغانستان و عراق در زمان دفاع مقدس به روحیه شاد شیعیان در دیگر کشورها اشاره کرد و گفت: اگر در کل جغرافیای اسلام تحقیق کنید، می بینید این غلبه عزا، در امت مسلمان ایرانی فرهنگ غالب شده است وگرنه اکنون ما به کشور اسلامی که می رویم واقعا چیزی به نام حزن مطلق نداریم. مالزی ۷۰ درصد مسلمان اند و همه هم شاداب و بانشاط اند؛ حتی در لبنان شادی شیعه بر شادی اهل سنت غالب است. در سوریه محله علوی‌ها شادتر از محله‌های اهل سنت است.
نباید سلیقه یا ذوق یک متدین را به پای دین بنویسیم
رئیس پیشین عقیدتی سیاسی راهور ناجا گفت: نباید سلیقه یا ذوق یک متدین را به پای دین بنویسیم. امام عزیز می‌فرمود که یکی از انحرافات فقه این است که برای امت موسیقی را حرام مطلق کرد. در حالی که موسیقی علم است و حرام مطلق نیست باید از آن استفاده صحیح بشود. موسیقی را با غنا قاطی کردند. در حالی که موسیقی با نواختن است غنا با خواندن است. بسیاری از علمای ما قائل به حرمت مطلق موسیقی نیستند. طبق فتوای آنها بسیاری از موسیقی‌ها حلال است. اما عده‌ای امروز چون خودشان نمی‌پسندند به نام دین با موسیقی مقابله می‌کنند.
وی افزود: جلوه‌های شادی از جامعه گرفته شد و غم و حزن جایگزین آن شد درحالی که خود پیامبر می فرمایند: اگر غصه‌دار هم هستید، غصه‌ها را پنهان کنید و چهره‌ی مومن باید چهره‌ی شاداب، بانشاط و جاذب باشد.
حجت الاسلام پهلوانی با اشاره به تندروی برخی از زنان متدین در مراسم عروسی گفت: نمونه دیگر همین رقص خانم‌ها در مجلس زنانه است. برخی از علماء آن را حرام می‌دانند درحالی که آیت الله جوادی می فرماید: رقص زن در مجلس زنانه چه مسأله‌ای دارد که حرام باشد. اما ما بر اساس ذوق خودمان، متأسفانه از اول انقلاب عروسی‌های مردم را خراب کردیم. عروسی‌های مردم را عزا کردیم؛ حتی بعضی از خانم‌های متدین عروسی‌ها را به هم زدند به خاطر اینکه یک خانم در مجلس زنانه می‌رقصید. در واقع عروسی‌ها تبدیل به بداخلاقی و کدورت شد. ارتباط فامیلی و ارتباط قرابتی در برخی موارد به هم خورد.
نمی‌شود خنده را به مردم حرام کرد
حجت الاسلام پهلوانی تصریح کرد: نباید ذوق خودمان را متن دین بدانیم و به دنبال تحمیل آن به مردم باشیم. ممکن است یک عالمی دوست شده باشد سنگین و باوقار باشد و یا نخندد، نمی شود که خنده را به مردم حرام کرد. متأسفانه بعضی ها آمدند خنده را عین لهو و لعب گرفتند، ما می گوییم خودتان نخندید؛ اما همه را نمی‌توانیم از خنده محروم کنیم. حاج شیخ هادی یوسفی و حاج آقا رحمانی نقل می‌کردند، حاجی آقا مصطفی خمینی در نجف گعده داشت. یک روزی که از گعده برمی گشتیم آقا مصطفی مطلب طنزی گفت که از کوفه تا نجف می‌گفتیم و می‌خندیدیم. مدرسه ما خادمی داشت که اهل گنابادی و خیلی مقدس بود و اصلاً نمی‌خندید تا از دور دید آقا مصطفی از شدت خنده شکمش را گرفته، از دور گفت که آقا مصطفی، حیا کن تو فرزند حاج آقا روح الله هستی! آخوند اصلا می خندد؟ خجالت بکش. آقا مصطفی گفت: تو هم اگر آن حرفی را که ما شنیدیم می‌شنیدی می‌خندیدی. وقتی تعریف کرد آن گنابادی هم می خندد. بعد آقا مصطفی گفت: از کجا خنده را به خودت حرام کردی؟ گفت: علمایی که من با آنها بودم هیچ وقت نمی‌خندیدند. حاجی آقا مصطفی گفت: انحراف شاید در آنها بوده است. به ما چه مربوط است؟ چرا من را تخطئه می کنی؟ چرا می گویی آخوند نمی‌خندد؟
امام جماعت مسجد جماران گفت: ما باید در رفتار خود به قرآن و قال الصادق و قال الباقر تمسک کنیم البته باید در مراسم شادی به ویژه مراسم شادی اهل بیت علیهم السلام مراقب باشیم رفتار خلاف شرع از ما سر نزند. اما گاهی متاسفانه با خبر می‌شویم که به نام عیدالزهرا چه حرف های سبکسرانه‌ای بیان می‌شود؛ اینها خلاف سیره حضرت امیر علیه السلام است. مشکل دیگری که در این مراسم‌ها دیده می‌شود ساختار عزاگونه شادی‌هاست. با همان سبک سینه زنی می‌خوانند اما به جای سینه، دست می‌زنند به طوری که اگر کسی تصویری را نبیند و صدا را بشنود فکر می‌کند دارند سینه می‌زنند. با ریتم سینه زنی، دست می‌زنند. از این بدتر اینکه در مجلس شادی روضه می‌خوانند و می‌گویند «نمک آش ما عزاست». آش هم اگر بیش از حد نمک داشته باشد، شور می‌شود.
حجت الاسلام و المسلیمن «عبدالحسین پهلوانی» اظهار کرد: عده‌ای بر اساس دیدگاه شخصی و سلیقه‌ای خود جامعه را رو به حزن سوق داده اند. بعضی علما و عرفا هم گرفتار ذوق شدند؛ ولی ذوق آنها، متن اسلام نیست. این را آیت الله بهشتی هم در کتاب معروفشان که تفریح و شادی از دیدگاه اسلام است، مطرح فرمودند.
وی با اشاره به تاریخ تشیع ادامه داد: ما فقط چهار سال و هشت ماه حکومت حضرت علی(ع) را تجربه کردیم. ائمه‌ی بعدی هم یا در تقیه بودند یا در حاشیه بودند و یا در زندان به سر می بردند و حشر و نشر آنها حشر و نشر غالب با مردم نبود؛ بلکه حشر و نشر محدود بود. حتی در دوران ولایت عهدی، امام هشتم اجازه‌ی حضور و بروز اجتماعی نداشت. حضرت را به بهانه‌ی حفاظت حصر کردند لذا امت اسلام از خلق و خوی معصوم محروم بود. بعد از ۱۴ قرن خداوند لطف کرد و به برکت حضرت امام(ره)، یک حاکمیت اسلامی ایجاد شد. در این شرایط مردم فکر کردند عمل حاکمان، متن اسلام است و به طور ناخودآگاه تقلید و پیروی کردند و متأسفانه بعد از رحلت امام، دهه دهه، تعزیه درست کردند.
او افزود: افزایش عزاداری ها باعث شد ولادت‌های ائمه هم تحت الشعاع بگیرد و حزن و عزا را در مردم غالب کرد؛ در حالی که خود ائمه فرمودند «یفرحون لفرحنا».
باید فرح و شادی متعادل باشد
امام جماعت مسجد جماران گفت: باید فرح و شادی متعادل باشد حتی امام صادق(ع) در دهه ی صفر که رحلت جدشان رسول الله بود فرمود وقتی که ماه صفر رفت «بشرنا بالربیع» ما را بشارت بدهید، سیاهی‌ها را بکنید از عزا بیایید. نگفتند که صبر کنید هفت روز از رحلت رسول خدا که جد ماست بگذرد. به دلیل عملکردهای عده ای، امت اسلامی فکر کردند گسترش عزاداری ها، متن اسلام است.
مسئول مرکز آموزش و اعزام مبلغ نیروی قدس سپاه در محور لبنان، افغانستان و عراق در زمان دفاع مقدس به روحیه شاد شیعیان در دیگر کشورها اشاره کرد و گفت: اگر در کل جغرافیای اسلام تحقیق کنید، می بینید این غلبه عزا، در امت مسلمان ایرانی فرهنگ غالب شده است وگرنه اکنون ما به کشور اسلامی که می رویم واقعا چیزی به نام حزن مطلق نداریم. مالزی ۷۰ درصد مسلمان اند و همه هم شاداب و بانشاط اند؛ حتی در لبنان شادی شیعه بر شادی اهل سنت غالب است. در سوریه محله علوی‌ها شادتر از محله‌های اهل سنت است.
نباید سلیقه یا ذوق یک متدین را به پای دین بنویسیم
رئیس پیشین عقیدتی سیاسی راهور ناجا گفت: نباید سلیقه یا ذوق یک متدین را به پای دین بنویسیم. امام عزیز می‌فرمود که یکی از انحرافات فقه این است که برای امت موسیقی را حرام مطلق کرد. در حالی که موسیقی علم است و حرام مطلق نیست باید از آن استفاده صحیح بشود. موسیقی را با غنا قاطی کردند. در حالی که موسیقی با نواختن است غنا با خواندن است. بسیاری از علمای ما قائل به حرمت مطلق موسیقی نیستند. طبق فتوای آنها بسیاری از موسیقی‌ها حلال است. اما عده‌ای امروز چون خودشان نمی‌پسندند به نام دین با موسیقی مقابله می‌کنند.
وی افزود: جلوه‌های شادی از جامعه گرفته شد و غم و حزن جایگزین آن شد درحالی که خود پیامبر می فرمایند: اگر غصه‌دار هم هستید، غصه‌ها را پنهان کنید و چهره‌ی مومن باید چهره‌ی شاداب، بانشاط و جاذب باشد.
حجت الاسلام پهلوانی با اشاره به تندروی برخی از زنان متدین در مراسم عروسی گفت: نمونه دیگر همین رقص خانم‌ها در مجلس زنانه است. برخی از علماء آن را حرام می‌دانند درحالی که آیت الله جوادی می فرماید: رقص زن در مجلس زنانه چه مسأله‌ای دارد که حرام باشد. اما ما بر اساس ذوق خودمان، متأسفانه از اول انقلاب عروسی‌های مردم را خراب کردیم. عروسی‌های مردم را عزا کردیم؛ حتی بعضی از خانم‌های متدین عروسی‌ها را به هم زدند به خاطر اینکه یک خانم در مجلس زنانه می‌رقصید. در واقع عروسی‌ها تبدیل به بداخلاقی و کدورت شد. ارتباط فامیلی و ارتباط قرابتی در برخی موارد به هم خورد.
نمی‌شود خنده را به مردم حرام کرد
حجت الاسلام پهلوانی تصریح کرد: نباید ذوق خودمان را متن دین بدانیم و به دنبال تحمیل آن به مردم باشیم. ممکن است یک عالمی دوست شده باشد سنگین و باوقار باشد و یا نخندد، نمی شود که خنده را به مردم حرام کرد. متأسفانه بعضی ها آمدند خنده را عین لهو و لعب گرفتند، ما می گوییم خودتان نخندید؛ اما همه را نمی‌توانیم از خنده محروم کنیم. حاج شیخ هادی یوسفی و حاج آقا رحمانی نقل می‌کردند، حاجی آقا مصطفی خمینی در نجف گعده داشت. یک روزی که از گعده برمی گشتیم آقا مصطفی مطلب طنزی گفت که از کوفه تا نجف می‌گفتیم و می‌خندیدیم. مدرسه ما خادمی داشت که اهل گنابادی و خیلی مقدس بود و اصلاً نمی‌خندید تا از دور دید آقا مصطفی از شدت خنده شکمش را گرفته، از دور گفت که آقا مصطفی، حیا کن تو فرزند حاج آقا روح الله هستی! آخوند اصلا می خندد؟ خجالت بکش. آقا مصطفی گفت: تو هم اگر آن حرفی را که ما شنیدیم می‌شنیدی می‌خندیدی. وقتی تعریف کرد آن گنابادی هم می خندد. بعد آقا مصطفی گفت: از کجا خنده را به خودت حرام کردی؟ گفت: علمایی که من با آنها بودم هیچ وقت نمی‌خندیدند. حاجی آقا مصطفی گفت: انحراف شاید در آنها بوده است. به ما چه مربوط است؟ چرا من را تخطئه می کنی؟ چرا می گویی آخوند نمی‌خندد؟
امام جماعت مسجد جماران گفت: ما باید در رفتار خود به قرآن و قال الصادق و قال الباقر تمسک کنیم البته باید در مراسم شادی به ویژه مراسم شادی اهل بیت علیهم السلام مراقب باشیم رفتار خلاف شرع از ما سر نزند. اما گاهی متاسفانه با خبر می‌شویم که به نام عیدالزهرا چه حرف های سبکسرانه‌ای بیان می‌شود؛ اینها خلاف سیره حضرت امیر علیه السلام است. مشکل دیگری که در این مراسم‌ها دیده می‌شود ساختار عزاگونه شادی‌هاست. با همان سبک سینه زنی می‌خوانند اما به جای سینه، دست می‌زنند به طوری که اگر کسی تصویری را نبیند و صدا را بشنود فکر می‌کند دارند سینه می‌زنند. با ریتم سینه زنی، دست می‌زنند. از این بدتر اینکه در مجلس شادی روضه می‌خوانند و می‌گویند «نمک آش ما عزاست». آش هم اگر بیش از حد نمک داشته باشد، شور می‌شود.
مرجع : شفقنا
