کد مطلب : ۸۲۶۰
اماکن اسلامی
درباره سقاخانه
بنای این مکان متبرک معمولا چنین بود که در یک دکان نیم بابی یا ظروف سنگی بزرگی قرار می دادند و در اطراف آن جامها و یا پیالههایی که معمولا بسته به زنجیر بود، مینهادند.
سقاخانهها بيشتر در مقابل مساجد، آب انبارها، زيارتگاهها و بازارچهها و از جنس مسي، آجري و سنگي بوده اند و اشكال آنها به شكل هاوني، پايهدار و ديواري بوده است.
بنا کردن سقاخانهها در قدیم و قرار گرفتن کسی به عنوان «سقا» برای آبرسانی به مردم، بیشتر در ایام عزاداری و یا روضهخوانی سیدالشهداء و یا شهیدان دشت کربلا انجام میشد.
در شب هنگام، برای اینکه چشم تشنه لبان بهتر ببیند در محفظههایی در کنار محل آب، شمعهایی روشن میکردند و بعد از مدتی این کار مقدمهای شد برای کسانی که نذر و نیازی داشتند. آنها هر شب جمعه، شمعهایی را در سقاخانهها قرار میدادند و روشن میکردند در بعضی سقاخانهها که کار و وضعشان مفصلتر بود تعدادی شمایل مقدسین مثل حضرت عباس ابوالفضل(ع) و حضرت علی اکبر(ع) را به دیوار میآویختند و معمولا هر سقاخانهای برای خود یک متولی و کارگردان داشت.
در شهرهای مختلف ایران سقاخانههای زیادی وجود دارد؛ سقاخانه نوروزخان، سقاخانه مرحوم آشیخ هادی نجم آبادی و سقاخانه آیینه از معروفترین سقاخانهها در تهران و سقاخانه حاج علی، سقاخانه آقا نور، سقاخانه ترکها، سقاخانه تاجالدین و سقاخانه مسجد لبنان از مشهورترین سقاخانههای شهر اصفهان هستند.