کد مطلب : ۲۱۵۶۱
کالسکه چوبی «ابن سعد» و «اشعث»
از او درباره افرادی که نقش‌های مختلف تعزیه همچون علی‌اکبر و قاسم و ابوالفضل(ع) و هرمله و... را در گذشته و حال ایفا می‌کردند سوالاتی کردم و او در جواب گفت که در داخل اتاق حسینیه عکس‌های بیشتر آنها را از گذشته تا به حال روی دیوار زده‌اند و بنابر این از ما دعوت کرد برای دیدن عکس‌ها داخل حسینیه شویم تا درحین تماشای عکس‌ها، توضیحات لازم در این زمینه را ارایه کند.
در گوشه سمت چپ حیاط، کالسکه چوبی بزرگی قرار داشت که آن را با چادر پوشانده بودند. داخل کالسکه دو صندلی چوبی قرمزرنگ گذاشته بودند. از آقای فرخ‌رو درباره این کالسکه پرسیدم. او که پیراهن سیاه عزا و کت‌وشلواری سرمه‌ای‌رنگ به تن داشت و محاسنی سفید و بلند صورت او را جلوه می‌بخشید، کلاه قهوه‌ای‌رنگ خود را جابه‌جا کرد و در جواب گفت: این صندلی‌ها محل نشستن «ابن سعد» و «اشعث» است.
او اضافه کرد ابن‌سعد را که همه می‌شناسند. به‌دنبال حکومت و به قول خودش گندم ری بود. اشعث هم یکی از سرداران سپاه اشقیا و کسی است که در ظهر عاشورا نیزه به گلوی امام می‌زند. آقای فرخ‌رو ادامه داد در روزی که تعزیه را در خارج از حسینیه اجرا می‌کنیم، این کالسکه با اسب کشیده می‌شود در حالی که بازیگران نقش این دوملعون در آن نشسته‌اند و در پشت‌سر آنها دیگر سران قوم اشقیا همچون هرمله، که سوار بر اسبند به‌دنبال آنها حرکت می‌کنند.
از او درباره افرادی که نقش‌های مختلف تعزیه همچون علی‌اکبر و قاسم و ابوالفضل(ع) و هرمله و... را در گذشته و حال ایفا می‌کردند سوالاتی کردم و او در جواب گفت که در داخل اتاق حسینیه عکس‌های بیشتر آنها را از گذشته تا به حال روی دیوار زده‌اند و بنابر این از ما دعوت کرد برای دیدن عکس‌ها داخل حسینیه شویم تا درحین تماشای عکس‌ها، توضیحات لازم در این زمینه را ارایه کند.
دعوت او را اجابت کرده و به‌همراه هم از پله‌ها بالا رفته و وارد اتاق حسینیه شدیم. این اتاق در قسمت شمال و مشرف بر سن محل اجرای تعزیه بود. از پشت پنجره‌های این اتاق می‌شد تمام سن را تماشا کرد. البته در هنگام نمایش تعزیه، این پنجره‌ها باز می‌شد تا افراد داخل اتاق بهتر بتوانند مراسم تعزیه را ببینند. قسمت عقب اتاق را هم به‌صورت سکوی بلندی درآورده بودند تا افرادی که در انتهای اتاق می‌نشینند هم بتوانند به‌طور کامل وقایع روی سن را ببینند. آقای فرخ‌رو در حینی که اتاق و جزییات آن را به دقت نگاه می‌کردم، به ما توضیح داد که در هنگام اجرای برنامه، ابتدا عزاداران در حیاط می‌نشینند و با زیادشدن جمعیت، تعدادی دیگر در داخل اتاق و همینطور تا انتها روی سکو می‌نشینند و به‌این‌ترتیب همه می‌توانند از هرکجای حسینیه تعزیه را تماشا کنند.
از آنجا که ورودی خانم‌ها از سمت راست بود، قسمت راست حسینیه به زنان و قسمت چپ به مردان اختصاص داشت که در هنگام مراسم، این‌دوقسمت به‌وسیله چادری از هم جدا می‌شوند.
* این مطلب در روزنامه شرق منتشر شده است.
در گوشه سمت چپ حیاط، کالسکه چوبی بزرگی قرار داشت که آن را با چادر پوشانده بودند. داخل کالسکه دو صندلی چوبی قرمزرنگ گذاشته بودند. از آقای فرخ‌رو درباره این کالسکه پرسیدم. او که پیراهن سیاه عزا و کت‌وشلواری سرمه‌ای‌رنگ به تن داشت و محاسنی سفید و بلند صورت او را جلوه می‌بخشید، کلاه قهوه‌ای‌رنگ خود را جابه‌جا کرد و در جواب گفت: این صندلی‌ها محل نشستن «ابن سعد» و «اشعث» است.
او اضافه کرد ابن‌سعد را که همه می‌شناسند. به‌دنبال حکومت و به قول خودش گندم ری بود. اشعث هم یکی از سرداران سپاه اشقیا و کسی است که در ظهر عاشورا نیزه به گلوی امام می‌زند. آقای فرخ‌رو ادامه داد در روزی که تعزیه را در خارج از حسینیه اجرا می‌کنیم، این کالسکه با اسب کشیده می‌شود در حالی که بازیگران نقش این دوملعون در آن نشسته‌اند و در پشت‌سر آنها دیگر سران قوم اشقیا همچون هرمله، که سوار بر اسبند به‌دنبال آنها حرکت می‌کنند.
از او درباره افرادی که نقش‌های مختلف تعزیه همچون علی‌اکبر و قاسم و ابوالفضل(ع) و هرمله و... را در گذشته و حال ایفا می‌کردند سوالاتی کردم و او در جواب گفت که در داخل اتاق حسینیه عکس‌های بیشتر آنها را از گذشته تا به حال روی دیوار زده‌اند و بنابر این از ما دعوت کرد برای دیدن عکس‌ها داخل حسینیه شویم تا درحین تماشای عکس‌ها، توضیحات لازم در این زمینه را ارایه کند.
دعوت او را اجابت کرده و به‌همراه هم از پله‌ها بالا رفته و وارد اتاق حسینیه شدیم. این اتاق در قسمت شمال و مشرف بر سن محل اجرای تعزیه بود. از پشت پنجره‌های این اتاق می‌شد تمام سن را تماشا کرد. البته در هنگام نمایش تعزیه، این پنجره‌ها باز می‌شد تا افراد داخل اتاق بهتر بتوانند مراسم تعزیه را ببینند. قسمت عقب اتاق را هم به‌صورت سکوی بلندی درآورده بودند تا افرادی که در انتهای اتاق می‌نشینند هم بتوانند به‌طور کامل وقایع روی سن را ببینند. آقای فرخ‌رو در حینی که اتاق و جزییات آن را به دقت نگاه می‌کردم، به ما توضیح داد که در هنگام اجرای برنامه، ابتدا عزاداران در حیاط می‌نشینند و با زیادشدن جمعیت، تعدادی دیگر در داخل اتاق و همینطور تا انتها روی سکو می‌نشینند و به‌این‌ترتیب همه می‌توانند از هرکجای حسینیه تعزیه را تماشا کنند.
از آنجا که ورودی خانم‌ها از سمت راست بود، قسمت راست حسینیه به زنان و قسمت چپ به مردان اختصاص داشت که در هنگام مراسم، این‌دوقسمت به‌وسیله چادری از هم جدا می‌شوند.
* این مطلب در روزنامه شرق منتشر شده است.
