کد مطلب : ۴۸۲۶
نمايش دغدغه‌های تعزيه‌خوانان
به گزارش خیمه، مرشد محسن ميرزاعلي جوان‌ترين نقال و پرده‌خواني است كه اين روزها در مجموعه تئاترشهر به اجراي برنامه مي‌پردازد؛ او كه از نوادگان تعزيه‌خوانان تكيه دولت است، درباره داشتن گروه ثابت براي اجراي برنامه مي‌گويد: «خوشبختانه گروه ثابتي با نام حضرت رقيه(س) داريم و از اين بابت مشكلي نيست؛ اما در كل، تعزيه ايران دچار مشكل عدم ساماندهي و حمايت است. امروز هم به همت چند نفر از دوستان تئاتري است كه كاري براي اعضاي اين گروه‌ها انجام مي‌شود.»
وی يكي از راه‌هاي رهايي از مشكلات فعلي گروه‌هاي تعزيه را، استفاده از تمام تعزيه‌خوانان دانست.
محسن ميرزاعلي توضيح مي‌دهد: «مشكل زماني حل مي‌شود كه همه سرگرم كار باشند و كارها بايد به طور عادلانه ميان همه تقسيم شود؛ هر يك از تعزيه‌خوان‌ها هنر خاص خود را دارد كه بايد از آن بهره‌مند شويم، نبايد روابط را جايگزين ضوابط كرد.»
اين مرشد 25ساله كه همراه پدرش مرشد ابوالحسن ميرزاعلي كار مي‌كند، ادامه مي‌دهد: «تعزيه‌خوان دو نياز اصلي دارد، حق خودش را به طور عادلانه دريافت كند و امكان بروز و ظهور هنرش را داشته باشد.»
اصالت تعزيه را از بين برده‌اند
اما پدر اين هنرمند، مرشد ابوالحسن ميرزاعلي كه از جمله نوادگان تعزيه‌خوانان تكيه دولت است، می گوید: «تعزيه‌خواني كار دائمي نيست، بلكه هر زمان كاري داشته باشند با عده بخصوصي همكاري مي‌كنند.»
او كه پنج شش سالي است، تعزيه‌خواني را كنار گذاشته، می افزاید: «به دليل مشكلات شخصي ديگر توان كار كردن را نداشتم و تنها در ماه محرم تعزيه‌خواني مي‌كنم؛ تعزيه‌خوانان سختي بسيار كشيده‌اند، متاسفانه يكي دو نفر هستند كه اصالت تعزيه را از بين برده‌اند و رسم آن را بر هم زده‌اند.»
این هنرمند به رونق تعزيه در گذشته اشاره و مطرح مي‌كند: «قديم‌ها مردم سرگرمي نداشتند و وسايل ارتباط جمعي نبود؛ علاوه براين، اعتقادات مردم خيلي محكم‌تر بود، ما شاهد بوديم كه فرد كوري شفا گرفت، اما الان آداب تعزيه از بين رفته است.»
مرشد ميرزا علي درباره راه‌اندازي انجمن تعزيه مي‌گويد: «30 سال است كه مي‌گويند، اين انجمن راه‌اندازي مي‌شود اما هيچ اتفاقي نمي‌افتد و من از اين انجمن دست كشيده‌ام؛ عده‌اي جوان را همه كاره كرده‌اند و كاري به قديمي‌ها ندارند. ما هم گروه قديمي خود را داريم و براي اهل محل برنامه اجرا مي‌كنيم.»
این هنرمند ادامه می دهد: «قديم‌ها اجراي تعزيه در امامزاده داوود حال و هوايي داشت، اما امروز ديگر اين‌گونه نيست؛ ما احترام اين كار را داريم و الان هم كه من تعزيه نمي‌خوانم يك طبقه خانه‌مان را براي وسايل تعزيه گذاشته‌ام؛ الان بعضي از گروه‌ها در تعزيه جاز مي‌زنند! در حالي كه تعزيه آهنگ‌هاي خاصي دارد؛ ما همان آهنگ‌هاي 50 سال پيش را مي‌زنيم. عده‌اي كارشناس شده‌اند در صورتي كه به جز يكي دو نفر كسي نمي‌داند تعزيه چيست؟!»
كم‌توجهي به پيشكسوتان
مرشد محمد احدي ديگر تعزيه‌خوان پيشكسوت هم با اشاره به مشكلات تعزيه مي‌گويد: «ديگر تعزيه نمي‌خوانم چون گروهي ندارم؛ الان پرده‌خواني مي‌كنم چون پرده‌خواني هم نوعي تعزيه است.»
او هم مانند ديگر هنرمندان قديمي از كم‌توجهي به پيشكسوتان دلگير است و ادامه می دهد:«قديم‌ها كوچكي و بزرگي را رعايت مي‌كردند، اما الان براي عده‌اي دوغ و دوشاب يكي شده است؛ پنج شش سال است كه تعزيه بدون صاحب رها شده است؛ هركسي ساز خود را مي‌زند. ميان گروه‌ها تفرقه افتاده است؛ اصالت تعزيه از بين رفته و آهنگ‌ها و شعرها را تغيير مي‌دهند.»
مرشد احدي مي‌گويد: «تعزيه‌خوان و خواننده خوب زياد داريم، اما تعزيه صاحب ندارد؛ در گذشته كسي نمي‌توانست لباس ديگري را بپوشد، اما الان هنرمندان ديگر به حق خود قانع نيستند؛ علاوه بر اين عده‌اي تعزيه‌دان هستند كه با تعزيه‌خوان تفاوت بسيار دارد.»
وی يكي از راه‌هاي رهايي از مشكلات فعلي گروه‌هاي تعزيه را، استفاده از تمام تعزيه‌خوانان دانست.
محسن ميرزاعلي توضيح مي‌دهد: «مشكل زماني حل مي‌شود كه همه سرگرم كار باشند و كارها بايد به طور عادلانه ميان همه تقسيم شود؛ هر يك از تعزيه‌خوان‌ها هنر خاص خود را دارد كه بايد از آن بهره‌مند شويم، نبايد روابط را جايگزين ضوابط كرد.»
اين مرشد 25ساله كه همراه پدرش مرشد ابوالحسن ميرزاعلي كار مي‌كند، ادامه مي‌دهد: «تعزيه‌خوان دو نياز اصلي دارد، حق خودش را به طور عادلانه دريافت كند و امكان بروز و ظهور هنرش را داشته باشد.»
اصالت تعزيه را از بين برده‌اند
اما پدر اين هنرمند، مرشد ابوالحسن ميرزاعلي كه از جمله نوادگان تعزيه‌خوانان تكيه دولت است، می گوید: «تعزيه‌خواني كار دائمي نيست، بلكه هر زمان كاري داشته باشند با عده بخصوصي همكاري مي‌كنند.»
او كه پنج شش سالي است، تعزيه‌خواني را كنار گذاشته، می افزاید: «به دليل مشكلات شخصي ديگر توان كار كردن را نداشتم و تنها در ماه محرم تعزيه‌خواني مي‌كنم؛ تعزيه‌خوانان سختي بسيار كشيده‌اند، متاسفانه يكي دو نفر هستند كه اصالت تعزيه را از بين برده‌اند و رسم آن را بر هم زده‌اند.»
این هنرمند به رونق تعزيه در گذشته اشاره و مطرح مي‌كند: «قديم‌ها مردم سرگرمي نداشتند و وسايل ارتباط جمعي نبود؛ علاوه براين، اعتقادات مردم خيلي محكم‌تر بود، ما شاهد بوديم كه فرد كوري شفا گرفت، اما الان آداب تعزيه از بين رفته است.»
مرشد ميرزا علي درباره راه‌اندازي انجمن تعزيه مي‌گويد: «30 سال است كه مي‌گويند، اين انجمن راه‌اندازي مي‌شود اما هيچ اتفاقي نمي‌افتد و من از اين انجمن دست كشيده‌ام؛ عده‌اي جوان را همه كاره كرده‌اند و كاري به قديمي‌ها ندارند. ما هم گروه قديمي خود را داريم و براي اهل محل برنامه اجرا مي‌كنيم.»
این هنرمند ادامه می دهد: «قديم‌ها اجراي تعزيه در امامزاده داوود حال و هوايي داشت، اما امروز ديگر اين‌گونه نيست؛ ما احترام اين كار را داريم و الان هم كه من تعزيه نمي‌خوانم يك طبقه خانه‌مان را براي وسايل تعزيه گذاشته‌ام؛ الان بعضي از گروه‌ها در تعزيه جاز مي‌زنند! در حالي كه تعزيه آهنگ‌هاي خاصي دارد؛ ما همان آهنگ‌هاي 50 سال پيش را مي‌زنيم. عده‌اي كارشناس شده‌اند در صورتي كه به جز يكي دو نفر كسي نمي‌داند تعزيه چيست؟!»
كم‌توجهي به پيشكسوتان
مرشد محمد احدي ديگر تعزيه‌خوان پيشكسوت هم با اشاره به مشكلات تعزيه مي‌گويد: «ديگر تعزيه نمي‌خوانم چون گروهي ندارم؛ الان پرده‌خواني مي‌كنم چون پرده‌خواني هم نوعي تعزيه است.»
او هم مانند ديگر هنرمندان قديمي از كم‌توجهي به پيشكسوتان دلگير است و ادامه می دهد:«قديم‌ها كوچكي و بزرگي را رعايت مي‌كردند، اما الان براي عده‌اي دوغ و دوشاب يكي شده است؛ پنج شش سال است كه تعزيه بدون صاحب رها شده است؛ هركسي ساز خود را مي‌زند. ميان گروه‌ها تفرقه افتاده است؛ اصالت تعزيه از بين رفته و آهنگ‌ها و شعرها را تغيير مي‌دهند.»
مرشد احدي مي‌گويد: «تعزيه‌خوان و خواننده خوب زياد داريم، اما تعزيه صاحب ندارد؛ در گذشته كسي نمي‌توانست لباس ديگري را بپوشد، اما الان هنرمندان ديگر به حق خود قانع نيستند؛ علاوه بر اين عده‌اي تعزيه‌دان هستند كه با تعزيه‌خوان تفاوت بسيار دارد.»
مرجع : خبرگزاری ايسنا
