دکتر محسن الویری:این مسئله بهدلیل بهوجود آمدن یک فضای اجتماعی و فرهنگی در جامعه به هر دلیل مطرح شده است که زنها میتوانند، برخی از این کارها را انجام دهند. در خود انقلاب سرانجام زنها نشان دادند که بسیاری از کارها را میتوانند بکنند و همین امر، بستر این سؤال را تقویت کرده است که چرا کارهای دیگر را نتوانیم انجام دهیم. این امر یکی از پیش کارها و پیشفرضهای تدوین معارف قرآنی است. یک کار بلندمدتی هم هست؛ یعنی باید تحقیق وسیعی در سطح کشور انجام شود و سیمایی مناسب و تحقیقی به دست بیاوریم تا اینکه مسائل نوجوانان را با اولویتهایشان شناسایی کنیم؛ حتی من معتقد هستم، این کار در جامعه باید هر ۷ یا ۸ سال یکبار انجام شود؛ چون سؤالات دینی ما مسائل ایستا نیست، بلکه پویا و متحرک است.
دستکم هر ۱۰ سال یکبار این کار باید انجام شود و مرتب کسانی که تدوینکننده معارف قرآنی هستند، باید با این تحولات خودشان را هم پا کنند؛ وگرنه اگر در نهانخانهای بنشینند و بهطور کلی از آفاق و انفس به دور باشند و هیچ تکانی به آنجا وارد نشود، آنها هم بهطور مسلم نمیتوانند تکان و تأثیری وارد کنند؛ پس بعد از اینها کار سومی که کار هنرمندانه و بسیار دشواری است، عبارت است از برقراری ترتیب و تنظیمی میان این سؤالات و آن معارف. ما همه آن معارف را میتوانیم، منظومهوار در اطراف این سؤالات تنظیم کنیم؛ هم توکل را هم خوف را هم رجاء را و هم پاداش را ... همه چیز را.