کد مطلب : ۱۵۴۱۰
چگونه دارالعماره در خون غرق شد؟
رضا استادی
فرهنگ: حتما تا اینجای کار متوجه شده‌اید که مختار و «مصعب بن زبیر» که نقش او در این سریال را جعفر دهقان ایفا می‌کند، رابطه چندان خوب و حسنه‌ای با هم ندارند. مصعب یک نظامی خشک و بی‌سیاست است که از سوی برادرش «عبدالله بن زبیر» چندان جدی گرفته نمی‌شود اما مختار علاوه بر قدرت شمشیر، سیاست را نیز آمیخته توان و قدرت نظامی خود کرده است؛ به همین دلیل طبیعی است که فرد باهوشی همچون عبدالله بن زبیر او را به مصعب ترجیح داده و مختار را سپه‌سالار سپاه مکه کند.
در قسمت سیزدهم از سریال مختارنامه بالاخره میان این دو ملاقاتی رخ می‌دهد. در این ملاقات مختار با دیدن مصعب، تصویری هولناک و تکان‌دهنده در ذهنش شکل می‌گیرد. تصویری که در آن عده‌ای از افراد ژنده‌پوش با حمله به کاخ دارالعماره کوفه که پیش از این در قسمت‌های قبلی شاهد آن بوده‌اید، با کلنگ به جان دیوارهای کاخ می‌افتند و در نتیجه خون فراوانی از همه‌جا فوران می‌کند و تخت حکومت کوفه را در خود غرق می‌کند.
به خاطر دارم که نحوه فیلمبرداری این صحنه نیز از همان ابتدای شروع فیلمبرداری سریال مختارنامه موضوع بسیاری از بحث‌ها و اظهارنظرها بود. این صحنه باید بدون استفاده از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای به تصویر کشیده می‌شد چون در آن مقطع هنوز این بخش از کار آنقدر رشد نکرده بود که بتواند چنین صحنه‌ای را بی‌کم و کاست خلق کند.
برای فیلمبرداری این صحنه حجم بالایی از خون پشت دیوارهای کاخ دارالمعاره قرار داده شد تا با ضربه‌های کلنگ، این خون در صحنه جریان پیدا کند.
برای بخش دیگری هم که قرار بود در آن خون وارد صحنه شده و صندلی خلافت کوفه را غرق کند، ده‌ها هزار لیتر ماده رنگی شبیه به خون با استفاده از مخازنی در خارج از دکورهای کاخ، در صحنه مذکور به داخل کاخ پمپاژ شد تا صحنه‌های فواره زدن خون و جریان یافتن آن شکل بگیرد. یک حوضچه کوچک هم در وسط شاه‌نشین در ابعاد مورد نیاز دوربین ساخته شد تا در این حوضچه امکان غوطه‌ور شدن تخت حکومت در خون به وجود بیاید.
برای تمامی این صحنه‌ها هم کف و دیوارهای دارالعماره به شدت عایق کاری شد تا جریان افتادن این حجم از آب در داخل کاخ باعث صدمه دیدن ستون‌ها و نشست ساختمان نشود.
آن روزها هر کدام از بچه‌های گروه صحنه و دکور را که برای شکل‌گیری این صحنه به داخل کاخ دارالمعاره رفت و آمد می‌کردند، می‌دیدم، شبیه آدم‌هایی بودند که تازه از کشتارگاه بیرون آمده بودند!
همه آنها سرتا پا قرمز شده بودند. تمام این تلاش‌ها برای این بود که مفهومی کلیدی به مخاطب منتقل شود. آن نکته کلیدی هم این بود که مصعب بن زبیر که در ادامه داستان، نقشی تعیین‌کننده خواهد داشت، پایه‌های حکومت خود در کوفه را بر خون بنا می‌کند و آنقدر برای رسیدن به این حکومت خون می‌ریزد که صندلی خلافتش در خون غرق می‌شود.
در قسمت سیزدهم از سریال مختارنامه بالاخره میان این دو ملاقاتی رخ می‌دهد. در این ملاقات مختار با دیدن مصعب، تصویری هولناک و تکان‌دهنده در ذهنش شکل می‌گیرد. تصویری که در آن عده‌ای از افراد ژنده‌پوش با حمله به کاخ دارالعماره کوفه که پیش از این در قسمت‌های قبلی شاهد آن بوده‌اید، با کلنگ به جان دیوارهای کاخ می‌افتند و در نتیجه خون فراوانی از همه‌جا فوران می‌کند و تخت حکومت کوفه را در خود غرق می‌کند.
به خاطر دارم که نحوه فیلمبرداری این صحنه نیز از همان ابتدای شروع فیلمبرداری سریال مختارنامه موضوع بسیاری از بحث‌ها و اظهارنظرها بود. این صحنه باید بدون استفاده از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای به تصویر کشیده می‌شد چون در آن مقطع هنوز این بخش از کار آنقدر رشد نکرده بود که بتواند چنین صحنه‌ای را بی‌کم و کاست خلق کند.
برای فیلمبرداری این صحنه حجم بالایی از خون پشت دیوارهای کاخ دارالمعاره قرار داده شد تا با ضربه‌های کلنگ، این خون در صحنه جریان پیدا کند.
برای بخش دیگری هم که قرار بود در آن خون وارد صحنه شده و صندلی خلافت کوفه را غرق کند، ده‌ها هزار لیتر ماده رنگی شبیه به خون با استفاده از مخازنی در خارج از دکورهای کاخ، در صحنه مذکور به داخل کاخ پمپاژ شد تا صحنه‌های فواره زدن خون و جریان یافتن آن شکل بگیرد. یک حوضچه کوچک هم در وسط شاه‌نشین در ابعاد مورد نیاز دوربین ساخته شد تا در این حوضچه امکان غوطه‌ور شدن تخت حکومت در خون به وجود بیاید.
برای تمامی این صحنه‌ها هم کف و دیوارهای دارالعماره به شدت عایق کاری شد تا جریان افتادن این حجم از آب در داخل کاخ باعث صدمه دیدن ستون‌ها و نشست ساختمان نشود.
آن روزها هر کدام از بچه‌های گروه صحنه و دکور را که برای شکل‌گیری این صحنه به داخل کاخ دارالمعاره رفت و آمد می‌کردند، می‌دیدم، شبیه آدم‌هایی بودند که تازه از کشتارگاه بیرون آمده بودند!
همه آنها سرتا پا قرمز شده بودند. تمام این تلاش‌ها برای این بود که مفهومی کلیدی به مخاطب منتقل شود. آن نکته کلیدی هم این بود که مصعب بن زبیر که در ادامه داستان، نقشی تعیین‌کننده خواهد داشت، پایه‌های حکومت خود در کوفه را بر خون بنا می‌کند و آنقدر برای رسیدن به این حکومت خون می‌ریزد که صندلی خلافتش در خون غرق می‌شود.
