دو شعر آئینی سروده مهدی مردانی به مناسبت هفته وحدت منتشر شد

مِی وحدت

"معاشران گره از زلف یار وا نکنید"

حریم وحدت دل را زهم جدا نکنید

بحکم وَاعتَصِمو مو به مو ببافیدش

بروی شانه پراکنده‌اش رها نکنید

"شبی خوش است"، ولی وقت قصه خواندن نیست

به خواب غفلت اگر چشم مبتلا نکنید

به تیغ تفرقه ما را هلاک کرد رقیب

چو دوستید طهارت به خون ما نکنید

نماز عشق به محراب ابروی یار است

در این طریق به هر قبله اقتدا نکنید

به پای خویش نیفتید خود پرستی را

به سجده ای هُبل نفس را خدا نکنید

خدا یکی ست، محمد(ص) یکی ست، عشق یکی ست

یکی شوید و پراکندگی بنا نکنید

یکی شوید، نه چون دانه های یک تسبیح

به استخاره تن از یکدگر سوا نکنید

یکی شوید چنان قطره‌های در دل رود

که تن به غیر خروشیدن آشنا نکنید

اگر که مست می وحدتید بسم الله

وگر هنوز خمارید ادعا نکنید

"حضور مجلس انس است و دوستان جمعند"

به روی غیر در بزم عشق وا نکنید



تقدیم به رسول مهربانی ها

ترسم ز دل دوباره در آرد دمار لب

آن سان که خون دل بمکد از انار لب

بی آبروی کوچه و بازار شاعرم

از بس که داده شرح دل بی قرار لب

بر روی تو چو قدر ندارم قدم گذار

کز بوسه‌ای به خاک کند افتخار لب۱

ساقی موذن است که با هر اذان خود

تر می‌کند به برکت نامت دو بار لب

پس با حساب هر چه اذانی که گفته‌اند

مِی خورده‌اند از قبلت بی شمار لب

آیینه تشهد روی تو در علی(ع) ست

وا کرده بر شهادت تو ذوالفقار لب

بعد از تو هر چه را که ببوسد شکفتنی ست

گویا زده ست بر لب پاکت بهار لب

پر کرده از طنین صدای تو کوه گوش

وا کرده از تحیر روی تو غار لب

دریا شدی که وصف تو را ماهیان کنند

ای غرق در سنای تو صد ها هزار لب

آیینه دار روی تو چون عرشیان شدند

جبریل می‌گزید چو آیینه دار لب

از ساقی آیه‌های لکم دینکم رسید

کز نام تو به کفر بماند خمار لب

ای آیه آیه رحمت حق آتشم بزن

ذکری به من بده که بگیرد شرار لب

عمری کلید لب صلوات تو بوده تا

با نام غیر دوست نیاید کنار لب

من بنده محمد و آل و محمدم

در مدحشان اگر شده بی اختیار لب


_{پی نوشت:
۱ دانگ بگذار تا ثواب کنی از تو خاک قدوم از ما لب (محمد سهرابی)}