کد مطلب : ۵۵۳۳
با حضور جمعي از شاعران برگزار شد؛
تقدير از کتاب «حسین علی(ع)» مويد
به گزارش خیمه، در این مراسم سهیل محمودی با اشاره به اینکه «در حوزه ادب دینی و اعتقادی دچارعوام زدگی در تبلیغات دینی هستیم»،گفت: «پس از گذشت سالیان، این اولین کتابی است که با زبان اصیل فارسی نوشته شده است.»
وی افزود: «در این اثر با "وحی کلمه" بسیار مواجهیم و این به آن معناست که نویسنده ابزار تاریخی را به هم پیوند نداده است.»
میرجلال‌الدین کزازی نیز بیان کرد: «این کتاب از دو دیدگاه ادبیات و دین شایسته تقدیر است و اگر نویسندگان به سویی حرکت کنند که کتاب‌ها به زبان فارسی نوشته شوند اندک‌اندک فارسی‌گرایی درجامعه گسترده می شود.»
وی تصریح کرد: «20 سال پیش که من در این راستا قدم برداشتم، گمان نمی‌کردم امروز شاهد کتابی باشیم که با ادب فارسی درباره سرور و سالار شهیدان نوشته شود.»
کزازی خاطرنشان کرد: «این که به زبانی دلبستگی داریم و در توانمندی آن می کوشیم، بدان معنا نیست که زبان های دیگر را خوار می دانیم بلکه می‌توان زبان ها را با یکدیگر مقایسه کرد.»
وی گفت: «آیین و فرهنگ اسلامی از زمانی شکوفا گشت که دین اسلام وارد ایران شد و در حالی که دلبسته و پایسته به اسلام می مانیم، ناچاریم فارسی را پاس بداریم؛ اگر با دیدی باز به این کتاب نگاه کنیم، می بینیم نویسنده این اثر در این کار کامکار بوده است.»
کزازی افزود: «من به شاگردان خود توصیه می کنم زبان عربی را فرا بگیرند زیرا بخشی از تاریخ و پیشینه ما در آن نهفته است.»
در بخش دیگری از این نشست، ساعد باقری با اشاره به سخنان کزازی در تقدیر از این کتاب بیان کرد: «می توان از جنبه دیگری به این موضوع نگریست و آن را پاس داشت و علاوه بر این که رفته رفته به سمت استفاده از متون فارسی می رویم، باید شناخت درست از آن داشته باشیم و کاربرد صحیح آن را بدانیم.»
وی تصریح کرد: «امتیازهای این اثر نه تنها به دلیل فارسی گفتن نیست، بلکه به دلیل شناخت این زبان و برتری های آن است.»
باقری با اشاره به بخشی از این کتاب که در آن نوشته شده "گفتار ایرانی برگزیدم تا ایرانی بر خاندان بگریم"، گفت: «این جمله به این معنا نیست که گونه دیگری به این فاجعه می نگریم و فارسی بودن آن تنها به دلیل ملیت ایرانی نیست، بلکه به این دلیل است که گوهر راستین کیش حق پاس داشته شود.»
وی تصریح کرد: «در این اثر به مرارت هایی که به خاندان پیامبر(ص) وارد آمد و دلایل آن، تکیه و تاکید شده است و بنیان بسیاری از مرارت های خاندان پیامبر(ص) تن ندادن ایشان به اصول اشرافی زادگی عرب است.»
باقری خاطرنشان کرد: «ایرانی بر خاندان پیامبر گریستن، با لایه‌های زیرین این موضوع پیوند دارد و نوشتن فارسی کهن نیاز به توانایی بسیار دارد و درست بر خلاف آن که این زبان را دشوار می دانند، باید گفت این زبان به زبان محاوره‌ای ما نزدیک تر است.»
وی افزود: «در این اثر از وجه وصفی درست استفاده شده است اما در برخی از واژه ها جای اندکی تامل است نظیر "هراس گیر؛ به معنای محتاط" که در این اثر از آن استفاده شده و خواننده را دچار نوعی ابهام می‌کند.»
در بخش دیگر این نشست، نویسنده کتاب «حسین علی(ع)» گفت: «دو دلیل، نخست دوست داشتن خاندان پیامبر(ص) و دیگر علاقه به زبان فارسی ،موجب نگارش این کتاب شد.»
محمدحسین مهدی (موید) بیان کرد: «پدرم در آموختن زبان فارسی مشوق من بود و چون در نجف متولد شدم، می‌خواست زبان فارسی را از یاد نبرم.»
وی افزود: «در این اثر با "وحی کلمه" بسیار مواجهیم و این به آن معناست که نویسنده ابزار تاریخی را به هم پیوند نداده است.»
میرجلال‌الدین کزازی نیز بیان کرد: «این کتاب از دو دیدگاه ادبیات و دین شایسته تقدیر است و اگر نویسندگان به سویی حرکت کنند که کتاب‌ها به زبان فارسی نوشته شوند اندک‌اندک فارسی‌گرایی درجامعه گسترده می شود.»
وی تصریح کرد: «20 سال پیش که من در این راستا قدم برداشتم، گمان نمی‌کردم امروز شاهد کتابی باشیم که با ادب فارسی درباره سرور و سالار شهیدان نوشته شود.»
کزازی خاطرنشان کرد: «این که به زبانی دلبستگی داریم و در توانمندی آن می کوشیم، بدان معنا نیست که زبان های دیگر را خوار می دانیم بلکه می‌توان زبان ها را با یکدیگر مقایسه کرد.»
وی گفت: «آیین و فرهنگ اسلامی از زمانی شکوفا گشت که دین اسلام وارد ایران شد و در حالی که دلبسته و پایسته به اسلام می مانیم، ناچاریم فارسی را پاس بداریم؛ اگر با دیدی باز به این کتاب نگاه کنیم، می بینیم نویسنده این اثر در این کار کامکار بوده است.»
کزازی افزود: «من به شاگردان خود توصیه می کنم زبان عربی را فرا بگیرند زیرا بخشی از تاریخ و پیشینه ما در آن نهفته است.»
در بخش دیگری از این نشست، ساعد باقری با اشاره به سخنان کزازی در تقدیر از این کتاب بیان کرد: «می توان از جنبه دیگری به این موضوع نگریست و آن را پاس داشت و علاوه بر این که رفته رفته به سمت استفاده از متون فارسی می رویم، باید شناخت درست از آن داشته باشیم و کاربرد صحیح آن را بدانیم.»
وی تصریح کرد: «امتیازهای این اثر نه تنها به دلیل فارسی گفتن نیست، بلکه به دلیل شناخت این زبان و برتری های آن است.»
باقری با اشاره به بخشی از این کتاب که در آن نوشته شده "گفتار ایرانی برگزیدم تا ایرانی بر خاندان بگریم"، گفت: «این جمله به این معنا نیست که گونه دیگری به این فاجعه می نگریم و فارسی بودن آن تنها به دلیل ملیت ایرانی نیست، بلکه به این دلیل است که گوهر راستین کیش حق پاس داشته شود.»
وی تصریح کرد: «در این اثر به مرارت هایی که به خاندان پیامبر(ص) وارد آمد و دلایل آن، تکیه و تاکید شده است و بنیان بسیاری از مرارت های خاندان پیامبر(ص) تن ندادن ایشان به اصول اشرافی زادگی عرب است.»
باقری خاطرنشان کرد: «ایرانی بر خاندان پیامبر گریستن، با لایه‌های زیرین این موضوع پیوند دارد و نوشتن فارسی کهن نیاز به توانایی بسیار دارد و درست بر خلاف آن که این زبان را دشوار می دانند، باید گفت این زبان به زبان محاوره‌ای ما نزدیک تر است.»
وی افزود: «در این اثر از وجه وصفی درست استفاده شده است اما در برخی از واژه ها جای اندکی تامل است نظیر "هراس گیر؛ به معنای محتاط" که در این اثر از آن استفاده شده و خواننده را دچار نوعی ابهام می‌کند.»
در بخش دیگر این نشست، نویسنده کتاب «حسین علی(ع)» گفت: «دو دلیل، نخست دوست داشتن خاندان پیامبر(ص) و دیگر علاقه به زبان فارسی ،موجب نگارش این کتاب شد.»
محمدحسین مهدی (موید) بیان کرد: «پدرم در آموختن زبان فارسی مشوق من بود و چون در نجف متولد شدم، می‌خواست زبان فارسی را از یاد نبرم.»
مرجع : ایبنا
