تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱۷ دی ۱۳۸۸ ساعت ۱۱:۱۷
۰
کد مطلب : ۱۱۲۷۱
21 محرم الحرام سال سوم هجری قمری

ازدواج حضرت علي(ع) با فاطمه زهرا(س) به روایتی

ازدواج حضرت علي(ع) با فاطمه زهرا(س) به روایتی
امام علي بن ابي طالب بن عبدالمطلب(ع) پس از هجرت به مدينه منوره و دو سال اقامت در اين شهر مقدس، با دختر پسر عمويش فاطمه بنت محمد(ص) بن عبدالله بن عبدالمطلب ازدواج نمود و با پيوند مبارك و مطهر خويش، خانواده اي پاك و پاكيزه را بنيان نهاد.

حضرت علي(ع) در آن هنگام، جواني 25 ساله و حضرت فاطمه زهرا(س)، دوشيزه اي رشيده و نُه ساله بود، كه از جهت رشد جسمي، ايماني و فكري سرآمد دختران و بانوان عصر خويش بود.

پيش از حضرت علي(ع)، چند تن از بزرگان و ياران رسول خدا(ص) از اين بانوي كريمه خواستگاري كرده و ابراز تمايل به خويشاوندي با رسول خدا(ص) نمودند، ولي با بي اعتنايي و پاسخ منفي رسول خدا(ص) روبرو گرديدند.

زيرا آن حضرت، هيچ يك از آنان را شايسته همسري فاطمه زهرا(س) و هم شأن وي نمي دانست. تا اين كه پسر عمويش كه دست پرورده مكتب توحيدي وي بود، پا پيش گذاشت و از دختر گرامي اش خواستگاري نمود.

حضرت محمد(ص) پس از مشورت با دخترش فاطمه زهرا(س) و اعلام رضايت وي، به حضرت علي(ع) پاسخ مثبت داد و زمينه ازدواج آن دو را فراهم نمود.

درباه تاريخ ازدواج آن دو، اتفاق چنداني ميان مورخان و سيره نگاران نيست. همان طوري كه در نوزدهم ذي حجه اشاره كرديم، برخي از آنان روز اول ذي حجه سال دوم، برخي روز ششم و برخي نوزدهم ذي حجه و عده اي محرم سال سوم و گروهي هم ماه صفر سال سوم را بيان كرده اند.(1)

اما علامه مجلسي(ره) در كتاب گرانسنگ "بحارالانوار" به نقل از شيخ مفيد(ره) گفته است: شب 21 محرم سال سوم هجري كه شب پنج شنبه بود، مراسم زفاف حضرت فاطمه زهرا(س) برگزار گرديد و آن بانوي بزرگ اسلام به خانه مولاي متقيان علي بن ابي طالب(ع) منتقل شد. بدين جهت روزه گرفتن روز 21 محرم به عنوان روزه شكر، مستحب و پسنديده است.(2)

از ازدواج مبارك آثار آن دو عزيز، پنج فرزند والا گُهر ديده به جهان گشودند، كه به ترتيب سن عبارتند از: امام حسن مجتبي(ع)، امام حسين(ع)، زينب كبري(س)، ام كلثوم(س) و حضرت محسن(ع) كه پيش از تولد بر اثر ضربات دشمنان اسلام در رحم مادرش به شهادت رسيد.(3)

پانوشتها:
1- نك: مسار الشيعه (شيخ مفيد)، ص 17؛ بحار الانوار (علامه مجلسي)، ج 91، ص 192؛ وقايع الايام (شيخ عباس قمي)، ص 106، 109 و 126
2- بحارالانوار، ج 43، ص 92 و ج 98، ص 196
3- الارشاد (شيخ مفيد)، ص 342
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما