کد مطلب : ۵۷۶۱
بر كرانه‌های نيلگون
ناگفته‌های امام موسی‌صدر در سوگ امام حسين(ع)
به گزارش خیمه، "بر كرانه‌های نيلگون" بخش اول سخنان امام موسی صدر در جمع ياران و در سوگ حسين يوسف زهرا(س)، اكنون در پايگاه اطلاع‌رسانی تبيان قابل مشاهده است.
در بخش اول اين مقاله آمده است: «گمراهی، زمانه اباعبدالله‌الحسين(ع) را فراگرفته بود؛ وقتی كه ما سالروز واقعه كربلا را فرصتی مغتنم می‌شمريم و گردهم می‌آييم و آن حادثه را در گوش، قلب و وجود خود تكرار می‌كنيم با آن قهرمانی‌های جاويدان پيوند می‌يابيم؛ قهرمانی‌هايی كه ريشه ستم و ستمگران را بركند و نقاب و پرده از چهره عصيانگران و منافقان برافكند.»
«اين حادثه جاويدان كه مشعل فروزنده نسل‌هاست، تنها برای روزگار امام حسين(ع) نيست؛ ابعاد اين حادثه از يك رنجش عاطفی و تراژدی بشری در می‌گذرد و الگويی شايسته پيروی برای تمام نسل‌ها می‌شود و واقعه با همه تفاصيل و ثمراتش به همه نسل‌ها می‌آموزاند و راه‌های نجات و رهايی را فرا روی آنها می‌گشايد.»
در ادامه آن می‌خوانيم: «عاشورا در زمان خاصی واقع شد كه آن زمان با پيشينه خاصی پيوند دارد، هنگامی كه اين پيشينه را بررسی می‌كنيم شدت و عظمت اين حادثه غم‌انگيز و ابعاد اين نبرد را در می‌يابيم؛ نقشه‌ای برای زشت جلوه دادن اسلام و از بين بردن آن، در حال شكل گرفتن بود.»
«اين نقشه از زبان يزيد بر ملا شد، هنگامی كه او مغرورانه و پيروزمندانه در كاخ خود نشسته بود و سر حسين در برابرش قرار داشت.»
«اگر حسين نبود، يزيد شناخته نمی‌شد، چرا كه با بسياری از راه‌ها و روش‌ها چهره خود را می‌پوشاند و می‌توانست در پس اين نقاب‌ها اسلام را با حكمی پس از حكم و امری پس از امر و موضعی پس از موضع نابود كند؛ ولی حسين همه اين‌ها را روشن ساخت و يزيد و بنی‌اميه را رسوای امت كرد.»
«حركت‌ها و سپس قيام توابين آغاز شد؛ پس ازآن مختار بن ابی‌عبيدالله ثقفی و سپس گروهی از اينجا و گروهی از آنجا، تا اينكه عباسيان آمدند و بنی‌اميه را نابود كردند؛ در اين مدت، از كشته شدن حسين(ع) تا انقراض بنی‌اميه، شعار بلند تمام انقلابی‌ها و همه معترضان و مخالفان "يالثارات الحسين" بود، پس انتقام، آرزو، انگيزه و محرك تمام اين حركات حسينی بود.»
برای دیدن متن کامل این مقاله اینجا کلیک کنید.
در بخش اول اين مقاله آمده است: «گمراهی، زمانه اباعبدالله‌الحسين(ع) را فراگرفته بود؛ وقتی كه ما سالروز واقعه كربلا را فرصتی مغتنم می‌شمريم و گردهم می‌آييم و آن حادثه را در گوش، قلب و وجود خود تكرار می‌كنيم با آن قهرمانی‌های جاويدان پيوند می‌يابيم؛ قهرمانی‌هايی كه ريشه ستم و ستمگران را بركند و نقاب و پرده از چهره عصيانگران و منافقان برافكند.»
«اين حادثه جاويدان كه مشعل فروزنده نسل‌هاست، تنها برای روزگار امام حسين(ع) نيست؛ ابعاد اين حادثه از يك رنجش عاطفی و تراژدی بشری در می‌گذرد و الگويی شايسته پيروی برای تمام نسل‌ها می‌شود و واقعه با همه تفاصيل و ثمراتش به همه نسل‌ها می‌آموزاند و راه‌های نجات و رهايی را فرا روی آنها می‌گشايد.»
در ادامه آن می‌خوانيم: «عاشورا در زمان خاصی واقع شد كه آن زمان با پيشينه خاصی پيوند دارد، هنگامی كه اين پيشينه را بررسی می‌كنيم شدت و عظمت اين حادثه غم‌انگيز و ابعاد اين نبرد را در می‌يابيم؛ نقشه‌ای برای زشت جلوه دادن اسلام و از بين بردن آن، در حال شكل گرفتن بود.»
«اين نقشه از زبان يزيد بر ملا شد، هنگامی كه او مغرورانه و پيروزمندانه در كاخ خود نشسته بود و سر حسين در برابرش قرار داشت.»
«اگر حسين نبود، يزيد شناخته نمی‌شد، چرا كه با بسياری از راه‌ها و روش‌ها چهره خود را می‌پوشاند و می‌توانست در پس اين نقاب‌ها اسلام را با حكمی پس از حكم و امری پس از امر و موضعی پس از موضع نابود كند؛ ولی حسين همه اين‌ها را روشن ساخت و يزيد و بنی‌اميه را رسوای امت كرد.»
«حركت‌ها و سپس قيام توابين آغاز شد؛ پس ازآن مختار بن ابی‌عبيدالله ثقفی و سپس گروهی از اينجا و گروهی از آنجا، تا اينكه عباسيان آمدند و بنی‌اميه را نابود كردند؛ در اين مدت، از كشته شدن حسين(ع) تا انقراض بنی‌اميه، شعار بلند تمام انقلابی‌ها و همه معترضان و مخالفان "يالثارات الحسين" بود، پس انتقام، آرزو، انگيزه و محرك تمام اين حركات حسينی بود.»
برای دیدن متن کامل این مقاله اینجا کلیک کنید.
مرجع : سايت خبری قرآنی
