نظارتی روی مداحی نیست

فرهنگ-ادب: این تحریف‌ها با ابزار تاریخ‌نگاری‌ها و روایت‌های ناصحیح از زمان امویان و عباسیان مرسوم بوده و در ادامه توسط صفویان به اوج خود رسیده است. متاسفانه اشعار و خطابه‌هایی كه امروزه در برخی از تكایا و مجالس عزای حسینی ایراد می‌شود، خود به بستری تبدیل شده كه از ناهنجاری‌های سیاسی و اجتماعی تاثیر مستقیم می‌گیرند.

این بسترهای مسموم كمر به نابودی فرهنگ عاشورایی و باورهای مذهبی صحیح بسته‌اند. بروز چنین مداحی‌هایی تنها به قیمت گریاندن یا تهییج عواطف حضار در جلسات صورت‌گرفته و مداحان در آنها به غلو و تحریف روی می‌آورند. فكر نمی‌كنم مرتفع‌كردن چنین مشكلاتی كه در ۳۰۰، ۴۰۰ سال در ذهن و باور مردم رسوخ كرده باشد، تنها با یك همت مقطعی میسر باشد زیرا رهاندن جامعه‌ عاشورایی از تحریفات و كج‌روی‌ها نیازمند یك رویكرد بسیط در حد نظام است.

هر منبری لااقل در حكم مجله‌ای ا‌ست كه پیش‌روی حضار جلسه بازخوانی می‌شود و اتفاقا مردم بخش عمده‌ای از وقت‌شان را به شنیدن حرف‌های منبری‌ها اختصاص می‌دهند. در مملكت ما یك نشریه از بدو كار باید از فیلترهای متعددی بگذرد تا به آن مجوز نشر داده شود، در ادامه نیز مطالب منتشر شده؛ مداوم از سوی ممیزان و ناظران مورد بررسی قرار می‌گیرد و هرازگاهی عوامل نشریه از قبیل مدیرمسوول، سردبیر و حتی روزنامه‌نگار به دادگاه فراخوانده می‌شوند تا پاسخگو باشند اما ما در تكیه‌ها و مجالس عزاداری با گویندگانی مواجه هستیم كه مورد كنترل و بررسی نیستند.

برخی از آنها آشكارا به تحریف واقعه‌ عاشورا می‌پردازند و درنهایت هیچ مقام و مسوولی آنها را مواخذه نمی‌كند. مداحان امروز، نقش بسزایی را در هیات‌ها دارند و اغلب مردم به دنبال این هستند كه در فلان تكیه چه كسی مداحی می‌كند. این عدم نظارت در حوزه‌ مداحی‌ها نیز كاملا مشهود است. گاهی می‌بینیم در یك مداحی، گرته‌برداری‌های ناشیانه و ناروایی از مسائل عاشقانه صورت می‌گیرد و مداح سعی می‌كند با این ابزار، دل مردم را بشكند. غافل از اینكه با این روایت، واقعیت عاشورا را به مخاطره انداخته است.

من از علما، ادبا و تاریخ‌نگاران انتظار دارم، شجاعانه پا در میدان بگذارند و دست به قلم ببرند. آنها باید رویكردی كه شهید مطهری در حوزه‌ نقد محافل و مجالس عاشورایی داشت را ادامه دهند و در یك شعر بسیط، مجالس امروزی را مورد نقد جدی و علمی قرار دهند.